Wij heten The Doors Tributeband. Dat hebben we niet echt doordacht gedaan, terugkijkend, but whats in a name heh...... Wat ons bijeen bracht was het sixtiesfestival, de verjaardag van Ton die 60 of 61 werd (wie houdt dat nog bij eigenlijk?) en graag een keer de muziek van de Doors wilde spelen. "Jos, wil jij dan zingen?"......."Tuurlijk man".........idem dito ging dat met Rich, Jan en Theo.

Als je kan spreken van de roots van Ton, dan zijn dat zeker de Doors, amongst others natuurlijk, wie heeft ooit van de band AORTA gehoord, om er maar eentje te pakken. Ton was erbij in de sixties en liep voorop in die hele vibe en Richard uiteraard ook, sterker, die heeft het eea uitgevonden in mijn optiek. Dat zogenaamd eenmalige concert van ons op het sixtiesfestival was destijds bijzonder vanwege de vibe van het publiek, de band en onze geluidsman Arie Storm, er onstond iets bijzonders. Het gebeurt niet vaak dat echt iedereen, zowel band en publiek, door elkaar gepakt wordt in de muziekbeleving van dat moment.

Tributeband? Doen wij The Doors na? Integendeel zou je bijna zeggen. Ten eerste probeert niemand in de band op iemand van The Doors te lijken. Dat is sowieso onbegonnen werk. Het kan domweg niet. Kijkend naar onze leeftijd alleen al, die loopt van tussen pakweg 42 en 62 jaar en The Doors waren twintigers, qua uiterlijk imiteren is voor ons dus sowieso onbegonnen werk, als we dat al zouden willen, niet dus.

Er zijn tributebands die kruipen in de huid van, kopen gericht kleding etcetera. Iemand zei eens tegen mij, een echte tributeband imiteert noot voor noot de muziek en alle moves en als het effe kan het uiterlijk van de bandleden. Als ze dat niet doen, dan is het geen echte tributeband, maar een coverband, met andere woorden, not the real deal. Tis een visie, een van de velen natuurlijk. Je eigen interpretatie van andermans songs lijkt dan minder te zijn of in ieder geval niet de term tribute waard.

Maar ja, ik weet het niet hoor, als je de Stones bijvoorbeeld aint to proud to beg van de Temptations hoort spelen, dan is dat in mijn optiek een geweldige versie, ik draai um meer dan het origineel. Als je The Doors "backdoor man" hoort doen, waanzinnig! Toch twee gerenomeerde bands die dan niet onder deze tributebanddefinitie zouden vallen. Toch doen ze andermans song, het origineel, niet alleen recht, maar misschien wel een betere en in ieder geval andere versie en ook nog het origineel onder de aandacht brengen bij publiek wat het anders misschien nooit gehoord had. Wat verder voor beide bands geldt is dat ze zichzelf live niet nadoen. Ik heb veel bootlegs van zowel de doors als de Stones, ze gaan op avontuur. De lick van satisfcation komt altijd terug en het intro van light my fire ook, maar men gaat op avontuur........ze spelen zichzelf niet ieder concert 1 op1 na in ieder geval. Andere bands die zich tributeband noemen, zeggen niet 1 op1 te kopieren, maar ongemerkt zie je hun helden terug in hun stageact en ze spelen wel degelijk een groot deel van de muziekpartijtjes na. De term cover of tribute, ik waag me er maar niet aan.

Wij vallen er in ieder geval niet onder, ondanks onze naam.Ton zag eens een Doorsband uit Engeland op tournee door Europa waarvan de zanger griezelig veel op Jim leek qua uiterlijk en ook nog als Jim klonk, maar de gitarist had dan weer niks van Robbie Krieger uqa gitaarspel, maar leek weer wel op Robbie. Ze hadden geen bassist en de toestenman deed ook solos waar normaal de gitaar dat doet. De zaal ging wel helemaal uit hun dak, lijkt wat mij betreft alles te zeggen. Het blijft dus lastig, de definitie van tributeband. What da fuck is nou eigenlijk een tributeband, blijft de terugkerende vraag.

Terug naar onze doorstributeband. Wat ons bind is dat we de muziek van The Doors ontzettend goed vinden en erg apart, maar ja, dat zal iedere tribute of coverband zeggen die het repertoire van één band of artiest spelen. Hoewel, ik ken genoeg muzikanten die in tributebands zitten, maar een andere favoriete band hebben. Ik weet uit eerste hand dat niet ieder lid van een stonescover/tributeband ook persé een echte stonesfan is.......

Alleen Ray Manzarek kan spelen als Ray. Want Ray is Ray, een uniek individu, net als wij allemaal, alle mensenz zijn dat vind ik. En onze Ton is Ton. Doet Ton Ray na? Nee niet echt. Doet Ton recht aan de partijen van Ray, ja, heel goed en op zijn eigen manier, hij imiteert Ray niet, maar zet de essentie van The Doorsmuziek neer, de sfeer, de soundscape..... Ton is al blij dat hij met twee handen de partij van de Ray's rechterhand redelijk kan benaderen. Ray heeft een klassieke en jazz achtergrond en ging wat hemzelf betreft blues spelen in The Doors, vond ie leuker. Ton heeft niks met blues, tenzij er een hammondorgel inzit en hij heeft geen klassieke opleiding. Need I say more?

Rich speelt op een Gibson SG, maar daar houdt ook elke vergelijking met Robbie Krieger meteen op. Rich houdt wel van blues en leeft zich uit op dat gebied, maar doet datmet een plectrum en met kloten en gevoel, blues dus.

Theo bast en de Doors hadden geen bassist, dus Theo speelt de linker hand van Ray, steady en betrouwbaar. Theo lijkt voor geen meter op de linkerhand van Ray, hahaha.

Jan drumt heel anders dan John Densmore, is veel veelzijdiger en mixt dat met waar de doorssongs om vragen en de enige vergelijking die opgaat tussen mij en Jim is hooguit mn buikje en mijn intake van bepaalde "versnaperingen", maar wat dat laatste betreft lijkt de hele band op Jim. We kunnen inmiddels wel stellen dat we het leuk doen, gegeven de reakties, maar de gangbare definities over tributebands lijken niet op ons van toepassing.......Wat zijn wij dan, waarom heten we the doorstributeband? Zoals gezegd, die naam, dat hebben niet echt doordacht gedaan........

Verder op onderzoek......Wij spelen allemaal ons hele muzikale leven onze eigen muziek, we schrijven allemaal onze eigen songs en muziek. Theo en ik hebben de meeste ervaring met covers spelen, waarvan ik pas de laatste twee jaar in stonesbandjes. De rest van de doorstributeband heeft hooguit bij gelegenheid covers gedaan. Wij hebben ons in ons muzikale leven dus vooral ontwikkeld als authentieke muzikanten, niet ontwikkelt als goeie naspelers. We hebben onze eigen stijl van spelen ontwikkeld en daar het beste van gemaakt. Dus we maken met plezier allemaal al jaren onze eigen muziek, of dat nou niveau heeft of niet is verder niet relevant. Jezelf zijn in het muziek maken is dan de kern. Als het lukt jezelf te zijn in dit leven, dan is dat al heel wat, laat staan dat het zich vertaalt in wat er uit je instrument komt. Dus dat is wat wij dan misschien doen, onze eigen manier van muziek maken toepassen op de Doorsmuziek, zou dat het zijn?

Onlangs deden we auditie om te kunnen optreden op een groot festival in Overschie, daar liggen namelijk onze roots. De jury had niks met de Doors op 1 jurylid na. Maar ze zijn beginnende fans geworden van de muziek van de Doors door dat ene optredentje van ons wat pakweg 25 minuten duurde. De stelling was we vinden de muziek van de Doors dankzij jullie erg goed. Wij straalden erg veel plezier uit in wat we aan het doen waren, de liefde voor de muziek droop er af, het klonk ontzettend goed (mede met dank aan de geluidsman ter plekke in die korte tijd), ieder bandlid had iets authentieks en we namen de mensen die er waren, mee in onze trip. Leuk om te horen...

Het enige waarvan ik zeker weet dat wij dat hebben, is onderlinge chemie als we spelen, bandchemie en dat we die muziek tof vinden. We draaien niet allemaal ons individuele partijtje af gebaseerd op de plaat, maar spelen als één, we luisteren naar elkaar en kruipen muzikaal in elkaar. Hoe gek het misschien overkomt, als we in de oefenruimte staan, wat niet veelvuldig gebeurt, dan is die chemie meteen aanwezig. Als we spelen, dan spelen we alsof we in Madison square garden staan, ook al staan we met zijn vijven in een oefenruimte. We vinden het leuk om het samen te doen, we hebben geen ander doel, het gaat niet om geld verdienen, of om zoveel mogelijk op het podium staan......

Affijn ik kom er nog niet uit, het fenomeen tributeband. We willen met onze naam niemand op het verkeerde been zetten. Dus verwacht geen kopie van de Doors, verwacht wel een goeie respectvolle versie van de muziek van de Doors, de sfeer van de Doorsmuziek, verwacht een leuke avond, maar verwacht geen lookalikes, verwacht geen strakke leren broek, maar wel Jack Daniels en neem er zelf ook één.

Het enige andere wat ik ook zeker weet is dit. The Doors hebben al het zware werk al gedaan. De goeie muziek hebben zij geschapen en is door hun uitgebracht, het is geen verdienste van ons dat zoveel mensen die muziek kennen en het graag horen en uit hun dak willen gaan. Het enige wat een tribute of coverband kan doen is op een bepaald minimum niveau de muziek van hun helden zodanig neerzetten, dat ze de mensen en zichzelf een leuke avond bezorgen. Lets party and have some fun kort gezegd...

Wij willen de "Doorsmuziek" doorgeven en levend houden, we hoeven er geen geld aan te verdienen.

Dus als je dit leest en niks beters te doen hebt, kom dan eens langs and lets have a DOORSTRIP....together..............zoals het bedoeld was destijds, peace, love, evrybody having a good time..............A TRIBUTE TO THE MUSIC BY THE DOORS.....................hey........toch ineens een definitie?...........nah, what da fuck is nou eigenlijk een tributeband en who cares.........hahaha.